ร้ายแลกภพ

ในห้องสรงน้ำประดับประดาไปด้วยม่านสีแดงโปร่งใส ห้อยระย้าลงไปถึงสระที่มีไอน้ำลอยคลุ้งคล้ายกับหมอกในยามเช้า แต่อุณหภูมิของน้ำในสระนั้นอุ่นสบายตรงกันข้ามกับภาพที่ได้เห็น บนผิวน้ำเต็มไปด้วยสีสันและกลิ่นอันเย้ายวนของดอกไม้นานาชนิดชวนให้ผู้คนลุ่มหลงมัวเมา

แต่ทว่าริมสระนั้นปรากฎเงาร่างกำยำของบุรุษผู้หนึ่ง ดวงตาของเขาคมกล้าแฝงไว้ด้วยความองอาจแม้ว่าบัดนี้ใบหน้าของเขาจะดูเคร่งเครียดคิ้วสองข้างขมวดเข้าหากัน เหงื่อผุดทั่วใบหน้าคมเข้มได้รูปเคลือบลงบนผิวสีแทน แต่ก็ไม่อาจลดทอนความหล่อเหลาของเขาได้เลย ตรงกันข้ามกลับช่วยขับเน้นให้กลิ่นไอของความเป็นบุรุษเพศแผ่กำจายไปโดยรอบ

อคิราห์ นั่งคุกเข่ายันตัวอย่างไม่มั่นคงนักคล้ายกำลังประคองสติที่มีอยู่น้อยนิด ในมือขวากำทวนซึ่งเป็นอาวุธคู่ใจปราบศัตรูมานับไม่ถ้วนแต่ดูเหมือนว่าหน้าที่ของมันในครั้งนี้จะมีไว้เพื่อช่วยประคองร่างกายกำยำของผู้เป็นนายมิให้ทรุดลงไปนอนบนพื้น

“ ต่ำช้าที่สุด กล้าลอบวางยาข้าเชียวรึ “ อคิราห์สบถออกมาด้วยความคับแค้นใจพร้อมกับพยายามปรับจังหวะหายใจไม่ให้หอบถี่จากพิษที่เขาได้รับมาในงานเลี้ยงฉลองชัยชนะศึกใหญ่และนำความสงบสุขมาสู่มหาปุระนคร อดคิดไม่ได้ว่าจากผู้ชนะในสนาม ยามนี้เขากลับต้องกลายเป็นผู้พ่ายแพ้ให้กับยาพิษในเหล้าแค่จอกเดียว!!!

หลังม่านโปร่งสีแดงสด ปรากฏร่างสมส่วนของบุรุษชุดดำ ขับเน้นให้ผิวของเขาที่ขาวราวหิมะดูโดดเด่น ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ เส้นผมและนัยย์ตาสีดำสนิทประหนึ่งว่าถ้าเผลอได้สบตากับเขาแล้วคงจะไม่สามารถมองเห็นแสงสว่างใดๆในโลกนี้ได้อีกเลย ผู้ที่พบเห็นเขาไม่อาจละสายตาไปจากดวงหน้าประดุจเทพบันดาลนี้ได้ราวกับถูกมนต์สะกด เว้นก็เพียงแค่ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาตรงนี้เท่านั้น ที่ไม่เคยตอบรับไมตรีของเขาเลย

“ หากเจ้ายอมแต่งงานกับเอยาวดี ข้าก็คงมิต้องบีบบังคับด้วยวิธีเช่นนี้ “ เสียงเยียบเย็นของมหาราชครูรามันต์ เอ่ยขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้าน

เขาเป็นถึงจอมเวทย์ที่เก่งกาจที่สุดของมหาปุระนคร ในเมืองนี้จะมีสักกี่คนที่ไม่รักชีวิตกล้าปฏิเสธสิ่งที่เขาปรารถนา แต่ชายที่อยู่ตรงหน้าเขากลับอวดดี ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมศิโรราบ มีแต่จะหาเรื่องเป็นปรปักษ์กับเขาอยู่ทุกเช้าค่ำ

อ๊ากกก !!! เสียงร้องจากความเจ็บปวดที่กัดกินอวัยวะภายในของอคิราห์ ดังขึ้นพร้อมกับร่างของเขาที่บัดนี้ทรุดลงไปนอนทุรนทุรายที่พื้นอย่างเจ็บปวด

สติของเขาค่อยๆพล่าเลือนลงจนแทบไม่รับรู้อะไร แต่ก่อนความมืดจะเข้าครอบงำสติสัมปชัญญะของเขา กลับรู้สึกได้ถึงริมฝีปากอ่อนนุ่มของใครคนหนึ่งเข้ามาประกบริมฝีปากของเขา กลิ่นเหล้าจางๆคละเคล้าปนกลิ่นลมหายใจทำให้สติของเขาในเวลานี้ยากที่จะควบคุม แม้อยากจะต่อต้านแต่กลับไร้เรี่ยวแรง อคิราห์ทำได้เพียงขบกัดริมฝีปากของเขาเอาไว้จนรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือด

" ฮ่าๆๆ เจ้าคิดว่าเพียงเท่านี้จะต่อต้านข้าได้อย่างนั้นรึ หรือเจ้าไม่รู้ว่ายิ่งข้าได้เห็นเลือดของเจ้า ได้เห็นความเจ็บปวดที่เกิดจากข้ามันทำให้ข้ารู้สึกสนุก " พูดจบมือเรียวงามของเขาก็เชยคางอคิราห์ขึ้นมาประชันหน้าแล้วแนบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง